એક પળ એ એવી દેશે વિતાવી નહીં શકે
કુદરતના ખેલ હાથમાં આવી નહીં શકે,
કળીઓને ગલીપચીથી હસાવી નહીં શકે.
એવા કોઈ સમયને હું ઝંખું છું રાતદિન,
તું આવવાને ચાહે, ને આવી નહીં શકે.
મારા કવનનું આટલું ઊંડું મનન ન કર,
કંઈ યાદ થઈ જશે તો ભૂલાવી નહીં શકે.
ના માંગ એની પાસે ગજાથી વધુ જીવન,
એક પળ એ એવી દેશે વિતાવી નહીં શકે.
વસવું જ હો તો જા જઇ એના જીવનમાં વસ
તારા જીવનમાં એને વસાવી નહીં શકે.
આંખો નિરાશ, ચેહરે ઉદાસી, આ શું થયું ?
જા હમણાં તારો હાલ સુણાવી નહીં શકે.
અંતિમ દર્દ હોય તો આવે છે સ્તબ્ધતા,
સાચો વિરહ છે એ જે રડાવી નહીં શકે.
તે વેળા જાણજે હવે તારી નથી જરૂર,
જ્યારે તને કશું ય સતાવી નહીં શકે.
ઝાહેદ સહજપણે જરા મારાથી વાત કર
કરશે અગર દલીલ તો ફાવી નહીં શકે.
એનો પ્રકાશ આગ નથી તેજ છે ‘મરીઝ’
આશના દીપ કોઇ બુઝાવી નહીં શકે.
– ‘મરીઝ’
આપની નજરો જે ફરમાવી રહી, એ ગઝલ જો યાદ આવે તો કહું!
લો કરું કોશિશ ને ફાવે તો કહું,
શબ્દ જો એને સમાવે તો કહું!
આપની નજરો જે ફરમાવી રહી,
એ ગઝલ જો યાદ આવે તો કહું!
શાંત જળમાં એક પણ લહરી નથી,
કોઇ થોડું ખળભળાવે તો કહું!
હું કદી ઊંચા સ્વરે બોલું નહીં,
એકદમ નજદીક આવે તો કહું!
કોઇને કહેવું નથી, એવું નથી,
સહેજ તૈયારી બતાવે તો કહું!
-રાજેન્દ્ર શુક્લ
પાન લીલું જોયું ને તમે ….યાદ આવ્યાં.
પાન લીલું જોયું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે મૌસમનો પહેલો વરસાદ ઝીલ્યો રામ
એક તરણું કોળ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
ક્યાંક પંખી ટહુક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે શ્રાવણના આભમાં ઉઘાડ થયો રામ
એક તારો ટમક્યો ને તમે યાદ આવ્યાં
જરા ગાગર છલકી ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે કાંઠા તોડે છે કોઇ મહેરામણ હો રામ
સહેજ ચાંદની છલકી ને તમે યાદ આવ્યાં
કોઇ ઠાલું મલક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે કાનુડાના મુખમાં બ્રહ્માંડ દીઠું રામ
કોઇ આંખે વળગ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
કોઇ આંગણે અટક્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
જાણે પગરવની દુનિયામાં શોર થયો રામ
એક પગલું ઉપડ્યું ને તમે યાદ આવ્યાં
-હરિન્દ્ર દવે.
થાય સરખામણી તો
બેફામ સાહેબની આ ગઝલ મનહર ઉધાસ ના સ્વર માં ખુબજ સરસ રીતે રજુ થઈ છે.
થાય સરખામણી તો ઊતરતા છીએ, તે છતાં આબરુને દીપાવી દીધી એમના મહેલને રોશની આપવા, ઝૂંપડી પણ અમારી જલાવી દીધી ઘોર અંધાર છે આખી અવની ઉપર, તો જરા દોષ એમાં અમારોય છે એક તો કંઈ સિતારા જ નહોતા ઊગ્યા, ને અમે પણ શમાઓ બુઝાવી દીધી બીક એક જ બધાને હતી કે અમે, ક્યાંક પહોંચી ન જઈએ બુલંદી ઉપર કોઈએ પીંજરાની વ્યવસ્થા કરી , કોઈએ જાળ રસ્તે બિછાવી દીધી કોઈ અમને નડ્યા તો ઊભા રહી ગયા, પણ ઊભા રહી અમે ના કોઈને નડ્યા ખુદ અમે તો ન પહોંચી શક્યા મંઝિલે, વાટ કિંતુ બીજાને બતાવી દીધી કોણ જાણે હતી કેવી વર્ષો જૂની, જિંદગીમાં અસર એક તનહાઈની કોઈએ જ્યાં અમસ્તું પૂછ્યું કેમ છો, એને આખી કહાણી સુણાવી દીધી દિલ જવા તો દીધું કોઈના હાથમાં, દિલ ગયા બાદ અમને ખરી જાણ થઈ સાચવી રાખવાની જે વસ્તુ હતી , એ જ વસ્તુ અમે તો લૂંટાવી દીધી જીવતાં જે ભરોસો હતો ઈશ પર, એ મર્યા બાદ ‘બેફામ’ સાચો પડ્યો જાત મારી ભલેને તરાવી નહીં, લાશ મારી પરંતુ તરાવી દીધી -બરકત વિરાણી ‘બેફામ’
-
સંગ્રહ
- સપ્ટેમ્બર 2017 (1)
- સપ્ટેમ્બર 2016 (2)
- ઓક્ટોબર 2015 (1)
- સપ્ટેમ્બર 2014 (2)
- સપ્ટેમ્બર 2013 (2)
- માર્ચ 2013 (1)
- નવેમ્બર 2012 (1)
- ઓક્ટોબર 2012 (6)
- સપ્ટેમ્બર 2012 (1)
- જુલાઇ 2012 (1)
- મે 2012 (1)
- ડિસેમ્બર 2011 (1)
-
શ્રેણીઓ
-
RSS
Entries RSS
Comments RSS